بررسی ساختاری پهنه زاگرس بلند با تأکید بر سامانه گسل‌های جنوب خاور کرمانشاه

پهنه زاگرس بلند در بخش جنوب خاوری کرمانشاه، بین دو پهنه رادیولاریتی در شمال خاور و زاگرس چین‌خورده در جنوب باختر محدود شده است. گسل‌های راندگی و چین‌ها در این منطقه، ساختارهای اصلی در زاگرس بلند را تشکیل می‌دهند. روند این ساختارها شمال باختر- جنوب خاور و هم‌روند با ساختار‌های کمربند چین‌خورده زاگرس است. برای تحلیل دگرریختی این منطقه، چندین برش ساختاری عمود بر روند ساختار‌های منطقه پیمایش و رسم شده است. گسل‌های اصلی راندگی، در بعضی جاها به علت جابه‌جایی متفاوت در بخش‌های مختلف با گسل‌های عرضی امتدادلغزبریده می‌شوند. گسل کوه سفید (FA)، حوضه رادیولاریتی را از حوضه زاگرس جدا می‌کند. این گسل در موقع تشکیل حوضه رادیولاریتی، دیواره جنوبی حوضه رادیولاریتی را تشکیل داده است. در موقع بسته شدن حوضه رادیولاریتی در کرتاسه پایانی، گسل کوه سفید به صورت گسل معکوس عمل کرده و مجموعه چین خورده حوضه رادیولاریتی را به سمت جنوب باختر (پیش بوم) رانده است. تشکیل سازند فلیشی امیران با سن پالئوسن که دارای قطعات رادیولاریتی است این موضوع را تأیید می‌کند. این حادثه احتمالاً منجر به عملکرد سازند گرو به صورت سطح جدایشی در توسعه گسل‌های پهنه زاگرس بلند در این منطقه شده است. گسل‌های انتشار یافته شامل کلیه گسل‌های اصلی در راستای شمال باختر- جنوب خاور است که از گسل (FC) در شمال خاور تا گسل (FI) در جنوب باختر در ارتباط با فعالیت این سطح جدایشی است. به نظر می‌رسد که حوضه زاگرس پس از این زمان به صورت آرام باقی‌مانده و زمانی که برخورد نهایی بین ایران مرکزی و ورق عربی روی می‌دهد، گسل‌خوردگی و چین‌خوردگی نیز در سازندهای زاگرس چین‌خورده شکل می‌گیرد.